روش‌های ساخت به مدد دستگاه‌های دیجیتال بسیار متنوع و گوناگون شده‌اند. یکی از این روش‌ها Additive Manufacturing یا تولید به وسیله‌ی افزودن لایه‌های مصالح بر روی یکدیگر و در نتیجه دست یابی به حجم سه بعدی مورد نظر است. تقریبا زمان به کارگیری این روش در تولید نمونه‌های اولیه(RP) را می‌توان به اواخر سالهای ۱۹۸۰ و اوایل سالهای ۱۹۹۰ میلادی بازگرداند، جایی که در دانشگاه ام آی تی برای اولین بار دستگاه‌هایی برای تولید سریع محصول به طراحان و تولیدکنندگان عرضه شد. دستگاه پرینت سه بعدی یکی از دستگاه‌های ساخت دیجیتال به وسیله‌ی روش افزودن مصالح می باشد که البته این افزودن را به طرق مختلف انجام می‌دهد. با توسعه‌های اخیر، انواع مختلفی از پرینترهای سه بعدی ساخته شده‌اند که هر یک بنابر تکنولوژی خاص خود محصولات متفاوتی را تولید می‌کنند. در یک نگاه می توان تکنولوژی پرینت سه بعدی را به صورت زیر دسته بندی کرد:
Stereolithography(SLA)
Fused deposition modeling (FDM)
Selective Laser Sintering (SLS)
Selective laser melting (SLM)
Electronic Beam Melting (EBM)
Laminated object manufacturing (LOM)
